Deze indrukwekkende column schreef Nicolette speciaal voor de Triodos Online Meet-up: Kom uit je bubbel. Bekijk hem hieronder. Lees je de column liever? Dan vind je de uitgeschreven versie onder de video.
Wil je deze video zien?
Cookies zijn nodig om deze video te tonen. Lees er meer over in onze Privacyverklaring
Mijn man stond heel lang te wachten op de stoep van de bakker, omdat ik weer eens stond te kletsen. Hij vroeg me waar ik toch altijd over praat met al die mensen die ik niet ken.
Nou zei ik, ‘eigenlijk over wat ze blij maakt’. Want daar word ik dan namelijk ook weer blij van. ‘Doe daar eens wat mee’ met dat ‘zinloze contact’ was zijn reactie.
En omdat ik een uitslover ben en van opdrachten houd, besloot ik binnen vijf minuten dat ik een jaar lang elke dag iemand die ik niet kende op straat aan zou spreken en zou vragen waar hij of zij blij van wordt.
Toen ik dat zes jaar geleden besloot, wist ik nog niet wat een impact het contact met een onbekende zou kunnen hebben. Het heeft letterlijk mijn ogen geopend en me geleerd dat bijna ieder mens ‘vooroordeel-doorbrekend’ is. De hokjes waarmee we zijn opgevoed en onszelf door de dag loodsen opzoek naar houvast, blijken zo vaak een loze huls.
Niemand is stereotiep, en niemand valt te vangen onder de noemer van een ‘type mens’ met aanpalende kenmerken. Neem Gerrit bijvoorbeeld.
Ik liep langs hem op weg naar de Greenwheels en ik zag ‘m in z’n rollator zitten voor z’n huis met een pisvlek in z’n broek. Mijn eerste impuls was: ‘zal wel niet gelukkig zijn’.
Maar in het voorbij gaan zag ik dat hij pretogen had. Ik liep terug en maakte contact door hem direct met mijn vooroordeel te confronteren. ‘Nou’ zei Gerrit: ‘dat is nogal arrogant van je om te denken dat ik niet gelukkig zou kunnen zijn. ‘Ja inderdaad ik kan niet meer lopen en ik zie er rottig uit, maar ik heb een prachtig leven gehad als vrachtwagenchauffeur en de hele wereld gezien’.
Nu zijn er hele lieve buren die met hem een taartje eten en vragen hoe het hem gaat en heeft hij een huisje van de staat en een kruiswoordpuzzel. Op dat moment kon ik wel janken van schaamte, omdat ik tot dan toe mijn eigen geluks-lat had gebruikt om in te schatten of iemand wel of niet gelukkig zou kunnen zijn.
En het ene vooroordeel na het ander verdween als sneeuw voor de zon: die heroïneverslaafde man bleek enorm te genieten van z’n ijsje en was oprecht blij dat hij geen alcoholverslaving had. Het enorme afstandelijke, mooie, meisje in de sportschool bleek een onzekere schat te zijn, die 50 kilo was afgevallen, de putjeschepper genoot elke dag van z’n baan door de vrijheid, de fysieke arbeid en het lachen met collega’s. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Contact maken met iemand die niet op je lijkt maakt de wereld zoveel kleiner, intiemer, zachter, dichterbij en van ons allemaal. Want dat is hoe ik me inmiddels durf te gedragen: ik gedraag me als iedereens zus, of nichtje of buurvrouw, omdat ik afdwing dat we iets gemeenschappelijks hebben.
We maken namelijk allemaal uit van dezelfde ‘tijd-generatie’. De jaren op aarde delen we met iedereen die we om ons heen zien rondlopen en dat maakt ons één geheel, één kamp.
Maar omdat we zelf denken dat we door kleur, afkomst, wijk of beroep makkelijker opereren binnen onze eigen bubbel, voelt het oncomfortabel om over te steken naar een ander.
Daarom houden we zoveel vooroordelen en angst voor het onbekende in stand. Onbekend betekent dus zeker niet onbemind, In tegendeel, het zal je verbazen wat een vat aan ervaringen en levenslessen je gratis kunt krijgen via een simpele ‘hallo’ bij de bushalte.
En weet je wat? Het geeft je ook zoveel voordelen, in plaats van vooroordelen.
En omdat ik alle antwoorden van mensen op straat in excel heb bijgehouden, weet ik inmiddels dat er een hele duidelijke top drie is van dingen waar we allemaal blij van worden en dat geeft zoveel verbroedering.
Komt 'ie:
Op nummer 3 staat: werk doen waar je anderen blij mee maakt of jezelf van nut acht.
Op nummer 2 staat: de kleine dingen in het leven zoals een kopje koffie, de zon op zien komen en de hond uitlaten.
En met stip op nummer 1 staat: familie en vrienden.
We worden dus allemaal heel gelukkig van in contact staan met anderen.
En wat we ons ook niet vaak genoeg realiseren is, dat je in dit leven nooit van tevoren aan ziet komen wie vriend of familie gaat worden. En zoals Abdulaal me dat onlangs op een ontmoeting zo mooi vertelde: dat ze in Soedan wel duizend vrienden kunnen hebben. En sommigen zien ze maar drie keer in hun leven.
In Nederland moet je iemand minimaal een keer per maand zien of spreken, om hem of haar vriend te noemen. Nederlanders maken niet zo snel nieuwe vrienden buiten hun eigen veilige bubbel. Omdat ze al ‘zo druk zijn’ en ‘zoveel vrienden’ hebben die ze niet kunnen ‘onderhouden’. Hij denkt juist dat je een rijker mens wordt, met heel veel verschillende vrienden, van allemaal verschillende achtergronden en leeftijden.
En dat je je daartussen vrij kunt bewegen. Dat is voor Abdulaal geluk.
En ik sluit me daar ruimschoots bij aan.
Al deze gesprekjes (en meer) zijn te lezen op gratisgeluk.club
Deel jouw tip in de reacties hieronder: waar word jij gelukkig van?
Bekijk hieronder de hele meet-up terug:
Wil je deze video zien?
Cookies zijn nodig om deze video te tonen. Lees er meer over in onze Privacyverklaring
Bedankt voor je reactie!
Bevestig je reactie door op de link in je e-mail te klikken.