"Hello there, this is your ancestor speaking…" Het was de eerste zin die in me opkwam. Bijna alsof het me werd ingefluisterd door iemand anders. Wat volgde is een lied over de vraag wat we tegen onze achterachterachterkleinkinderen moeten zeggen over hoe we de wereld aan hen hebben nagelaten.

Ik ben al jaren gefascineerd door hoe we als mensen met onze omgeving omgaan. Is het niet heel vreemd dat we doen alsof we de baas over de aarde zijn? Dat we de bodem, planten en dieren uitputten en dat ontwikkeling noemen? Ik begon meer te lezen over het klimaat en werd steeds bozer. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? En toen was daar ineens die eerste zin. This is your ancestor speaking.

You’re blaming me for
spreading myself
Endlessly around the
globe exploiting nature
Leaving no hope for a
future driving the earth
to the verge of exhaustion
draining her to the bone

De rest van het lied vloeide er als vanzelf achteraan. Het was, het ís, een vreemde tekst. Ik dacht: wat heb ik nóú geschreven? Maar achteraf zag ik dat het precies beschrijft wat ik voel bij de situatie waarin we nu leven. Cynisme, want mensenlief, wat maken we er een zooi van. Maar ook: mededogen. De meeste mensen maken de wereld niet moedwillig kapot. Ze hebben wel degelijk de wens om iets te veranderen, maar weten gewoon niet hoe. Dan kun je wel blijven roepen hoe dom en slecht we zijn, maar dan raak je verzuurd.

Het lied is uiteindelijk een roep om vergeving voor ons onvermogen, dat zag ik pas achteraf. Compassie is essentieel om met onszelf en de situatie om te gaan.

You say growth was
my Holy Grail
Yes it was and it failed
It couldn’t last I do agree
But in the middle
of the hustle
You cannot really see

Valt ons iets kwalijk te nemen? Jazeker, we zijn veel te gefocust op groei, groei, groei. Maar zoals ik in het lied zing: het is moeilijk te zien dat het misgaat als je er middenin zit. Ook daarom vraag ik toekomstige generaties om mededogen.

Wat niet wil zeggen dat ik vind dat we het er verder bij kunnen laten zitten. Hopelijk zet dit lied mensen ook in beweging: kom in actie, ook al is het maar klein. Zo zijn wij thuis heel anders gaan leven, door vraagtekens te zetten bij elke alledaagse keuze die we maken. In plastic verpakt eten kopen? Moet dat echt? Vlees eten? Waarom eigenlijk? We kwamen erachter dat we veel dingen doen alleen maar omdat we dat nou eenmaal zo gewend zijn, omdat iedereen het zo doet. Maar dat betekent niet dat het niet anders kan.

Climate change we
heard the words
But the words just
didn’t hurt
And it may sound
absurd to you
But we loved our
children too

Zoals elke ouder zou ik het liefst tegen mijn twee zoontjes willen zeggen: alles komt goed. Maar ik wil ook eerlijk zijn. Ik denk niet dat alles goed komt. Maar ik geloof wel dat de mensheid - naast alle tekortkomingen - veel moois te bieden heeft. We hebben muziek, verhalen, kunst. We kunnen samenwerken, lachen en dromen.

Ik hoop dat mijn kinderen dat blijven zien. En dat ze daarom met een liefdevolle blik naar de wereld én de mens kunnen blijven kijken. Want liefde kan niet stuk. Dat is iets wat ik wél in volle overtuiging tegen hen kan zeggen.”